De scheve schaats van Jillert Anema

Afgelopen week roerde Jillert Anema, coach van (schaats-) team CLAFIS weer eens de trom. Zijn toorn trof deze keer de afwezigheid van Sven Kramer, omdat deze de WB-wedstrijden van komend weekend in THIALF niet vond passen in zijn voorbereidingen voor de OS2018. Dat Jillert daar iets van vond of vindt is tot daaraantoe. Dat is niet de aanleiding voor dit stuk. Ook niet dat Jillert zelf bekend staat om zijn onorthodoxe manier van coachen met vreemde en soms onsportief aandoende beslissingen rondom zijn pupillen. Ik lig daar niet wakker van (who cares) en Sven nog veel minder, mag ik hopen. 

​Waar Jillert’s kritiek lachwekkend wordt, is zijn wereldvreemde claim van een link tussen ‘ons belastinggeld’ en Sven’s morele verplichting om als lid van Lotto-Jumbo (“zwaar door de Nederlandse staat gesponsord team”) toch aan de meet te verschijnen. Ik weet, het klinkt sympathiek want iedereen schijnt tegenwoordig bij elke overheidstaak te roepen “het is mijn belastinggeld”. Eigenlijk zou ik Jillert moeten vragen: “Doge jo wol?” (Fries voor: “Spoor jij wel?”). Er zijn namelijk twee pregnante redenen voor die vraag. De eerste reden ligt het meest voor de hand. Als het al waar zou zijn dat de overheid geld pompt in Sven’s team, dan nog heeft dat geen enkele relatie met diens voorbereidingen. Andere partijen als Jumbo zouden dan net zo goed kunnen eisen dat Sven in plaats van schaatsen in Heerenveen de opening van een nieuwe winkel elders met zijn aanwezigheid kwam opfleuren. De tweede reden is meer filosofisch. De media in het algemeen hebben niets anders gedaan dan die claim van “mijn belastinggeld” te pas en te onpas uit te venten. 

​Maar daar wringt wel degelijk de schoen. Om maar eens een steen in die rimpelloze vijver te gooien: belastinggeld als in zo’n claim bedoeld bestaat helemaal niet! Zodra we aan onze belastingplicht hebben voldaan, is het geen belastinggeld meer maar rijksgeld. Dus ja, wij allen dragen bij aan dat rijksgeld, maar dan houdt onze bemoeienis ermee ook op! Dat ik belastinggeld betaal en dat de overheid daarvan bijvoorbeeld de politie betaalt, betekent toch niet dat ik daar opeens ook een stem in heb? Of voorrechten geniet? Maar omdat we met z’n allen die belachelijke claim maar als een mantra blijven herhalen, wordt de kloof tussen belastingbetaler, ook al zo’n bedacht begrip, en overheid alleen maar groter. Democratie is niet dat ik zelf mag bepalen waaraan de door mij afgedragen belastingen worden besteed. Democratie is wel dat ik straks in maart een nieuwe keuze mag maken. Zodat de partij van mijn keuze een stem heeft in de verdeling van de rijksgelden. Een stem. Niet de macht. Want zo groot zullen ze wel niet meer worden, ben ik bang…..