Als zelf- verklaard en –afficherend ‘mensenmens’ is het niet echt verwonderlijk dat ik een sterk voorstander ben van de ‘menselijke maat’. Vraag mij wat me drijft in mijn niet aflatende inspanning om bij bedrijven, organisaties en instellingen mensen beter en succesvoller met elkaar te laten samenwerken en je krijgt een misschien niet boeiend maar zeker vlammend en inspirerend betoog over nut en noodzaak van de (terugkeer van de) ‘menselijke maat’…
“homo mensura”, toegeschreven aan Protagoras van Abdera (± 450 v.Chr.), wordt wel geacht de Latijnse en dus vermeend wetenschappelijk geachte bron te zijn van dit fenomeen. “De mens is de maat van alle dingen, van wat is dat het is, van wat niet is dat het niet is”. Om wellicht begrijpelijke redenen maakt dit citaat zelden of nooit deel uit van mijn betoog, maar dat even ter zijde…. De menselijke maat… Verguisd in gelukkig achterhaalde managementtheorieën, besmuikt in verraderlijk gebleken ultrakapitalistische machtsbolwerken, vergeten in de maalstroom van politiek opportunisme en met voeten getreden in de onmacht van contradictionaire wereldreligies. “De menselijke maat moet terugkeren!” Ik ben echt niet de enige die dit predikt. Maar wat is het? Een al dan niet breed gedragen consensus over deze maat vanuit de gepubliceerde overdaad is nagenoeg onmogelijk in kaart te brengen. Waarom dan mijn diepgewortelde overtuiging dat die ‘de menselijke maat’ het verschil kan maken? En wat is dan dat verschil? Of streef ik het onhaalbare na? Het is dus tijd voor een definitie…. Eentje die hopelijk stand houdt, of hout snijdt! De menselijke maat omvat 3 dimensies: wat, hoe en waarom! De menselijke maat wordt tastbaar wanneer oordeel en/of actie jegens een ander is gebaseerd op alle drie. Zonder menselijke maat is elk oordeel over anderen slechts een persoonlijke, niet gefundeerde maar te respecteren mening en elke actie –per definitie- voorbarig. Acceptatie van deze definitie heeft een aanzienlijke impact op mijn eigen leven gehad. En nog. Mijn moreel en ethisch DNA, gevormd in de Friese Wouden, dreigt nog regelmatig met een verbale eruptie over vermeend onrecht, misplaatste arrogantie, aantoonbare onzin en/of flagrante aantasting van mijn perceptie over goed en kwaad. De ‘menselijke maat’ weerhoudt mij daar van… Gelukkig maar. Want niet zelden bleek mijn spontaan opgekomen mening (niets menselijks is mij vreemd) de toets der kritiek niet te kunnen doorstaan toen ook de laatste puzzelstukken werden onthuld. En telkens lag de sleutel in het ‘waarom’….
1 Comment
|
AuteurDoede (1953) publiceerde eerder blog-verhalen op Kenneth Smit Training en persoonlijk onder eigen naam. Archieven
May 2022
Categorieën |